بر اساس یک مطالعه همگروهی آینده نگر و چندملیتی بر روی کودکان قبل و در طول همه گیری کووید-19، به نظر نمی رسد عفونت COVID-19 باعث تشخیص دیابت نوع 1 در کودکان شود، این نتیجه برخلاف نتایج مطالعاتی است که تست Covid-19 در آنها انجام نشده است.

در این مطالعه که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد، محققان هر چند ماه یک بار بیش از 4500 کودک و نوجوان را از نظر عفونت SARS-CoV-2، دیابت نوع 1 و آنتی بادی های واکسیناسیون از سال 2020 تا 2021 آزمایش کردند. با این حال، تفاوتی بین آنها مشاهده نشد. محققان هیچ تفاوتی در میان 45 کودک مبتلا به دیابت نوع 1 در این مدت که صحبت از سابقه عفونت COVID-19 مطرح شد، پیدا نکردند.

دکتر جفری پی کریشر و همکارانش از دانشگاه فلوریدا جنوبی، در تامپا، فلوریدا در مقاله خود نوشتند: این یافته‌ها باید تا حدودی تعدیل شوند، زیرا بازتاب محدوده سنی باریکی در میان کودکان با خطر ژنتیکی بالا برای دیابت نوع 1 است.

مطالعات قبلی به طور گسترده افزایش بروز دیابت نوع 1 در کودکان را در طول همه‌گیری بیماری کروناویروس 2019 (کووید-19) گزارش کرده‌اند. دکتر کریشر و همکارانش مطالعه ای را شامل 4586 کودک 9 تا 15 ساله از آلمان، فنلاند، سوئد و ایالات متحده انجام دادند.

پیگیری کودکان از ژانویه 2020 (پیش از همه‌گیری) تا دسامبر 2021 (در حین همه‌گیری) انجام شد. آنها در صورت داشتن اتوآنتی بادی جزایر (440 شرکت کننده) هر 3 ماه یک بار برایT1D و اگر نداشتند (4146 شرکت کننده) هر 6 ماه یکبار آزمایش شدند.

آزمایش کودکان برایSARS-CoV-2 (سندرم حاد تنفسی شدید کروناویروس 2)، نوکلئوکپسید (عفونت) و پادتن های اسپایک (واکسیناسیون) در هر ویزیت بعدی انجام شد.

نویسندگان یافته های زیر را گزارش کردند:

· پنج نفر از کودکان قبل از مثبت شدن آزمایش آنتی بادی های نوکلئوکپسیدSARS-CoV-2 ، مبتلا به دیابت نوع 1 تشخیص داده شدند. یک کودک پس از عفونت کووید به دیابت مبتلا شد.

· آزمایش آنتی بادی نوکلئوکپسید برای 39 کودک دیگر که در طول مطالعه برای آنها دیابت نوع 1 تشخیص داده شد، هرگز مثبت نشد. از این تعداد، 30 نفر هرگز واکسینه نشدند، دو نفر قبل از تشخیص دیابت نوع 1 واکسینه شدند، چهار نفر بعد از تشخیص واکسینه شدند و سه مورد آزمایش نشدند.

· از میان 4586 کودک 9 تا 15 ساله که در این مطالعه شرکت کردند، 15.4 درصد از آنها برای آنتی بادی نوکلئوکپسید SARS-CoV-2 مثبت بودند. این شامل 15 درصد از 4146 کودک بدون اتوآنتی بادی جزایر و 18.6 درصد از 440 کودک دارای اتوآنتی بادی جزایر بود.

· برای کودکان بدون اتوآنتی بادی جزایر، فقط در 40 کودک بطور پایدار وجود آنتی بادی های جزایر از نظر سرولوژیکی تایید شد. از این کودکان، تنها پنج نفر دارای آنتی بادی نوکلئوکپسید بودند، که بعد از ظهور آنتی بادی های جزایر، ظاهر شد. 35 کودک دیگر هرگز برای آنتی بادی نوکلئوکپسید مثبت نشدند.

· هیچ یک از 623 کودک دیگر بدون اتوآنتی بادی جزایر که به عفونت SARS-CoV-2 مبتلا بودند، آنتی بادی جزایر در سرمشان ظاهر نشد. ظهور آنتی بادی جزایر تنها در 1 درصد از کودکان بدون اتوآنتی بادی جزایر که عفونت SARS-CoV-2 نداشتند، مشاهده شد.

· شرکت کنندگان در فنلاند، ایالات متحده آمریکا، آلمان و سوئد قرار داشتند و سوئد دارای بالاترین نرخ ابتلا به کووید-19 در میان کودکان (21.5%) بود.

· نرخ کووید-19 برای افرادی که BMI بین 36 تا 40 داشتند (30%) دو برابر بود.

نویسندگان نتیجه گیری کردند که علیرغم محتمل بودن ارتباط بیولوژیکی، آزمایش سیستماتیک برای این ویروس و T1D در یک گروه آینده نگر و چند ملیتی از کودکان قبل و در طول همه گیری نشان نداد که کووید-19باعث ایجاد دیابت نوع 1 می شود، این نتیجه برخلاف نتایج مطالعاتی است که در آنها تستCovid-19  برای کودکان انجام نشده بود.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/covid-19-not-linked-to-development-of-type-1-diabetes-in-children-nejm-115297